Pedagog -

Rola i zadania pedagoga szkolnego:

rozpoznawanie indywidualnych potrzeb uczniów oraz analizowanie przyczyn niepowodzeń szkolnych;
określanie, organizowanie i prowadzenie różnych form i sposobów pomocy uczniom, nauczycielom i rodzicom;
podejmowanie działań profilaktyczno-wychowawczych wynikających z Programu Wychowawczego Szkoły;
wspieranie działań opiekuńczo-wychowawczych nauczycieli, wynikających z Programu Wychowawczego Szkoły;
działanie na rzecz zorganizowanej opieki i pomocy materialnej uczniom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

Powyższe zadania pedagog szkolny realizuje we współpracy z:

rodzicami, nauczycielami i innymi pracownikami szkoły;
poradnią psychologiczno-pedagogiczną i innymi poradniami specjalistycznymi;
innymi szkołami i placówkami;
podmiotami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży /Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej, Ośrodkiem Profilaktyki Uzależnień,
Sądem Rejonowym – Wydział Rodzinny i Nieletnich, Komendą Miejską Policji/.

Zwróć się do pedagoga szkolnego gdy:

Każdy rodzic powinien:

dostrzegać i chwalić wszystkie, choćby najmniejsze osiągnięcia dziecka,
dawać dziecku możliwość wykonania różnych zadań, pełnienia ról,
zapewnić dziecku pomoc w domu i w szkole,
zachęcić dziecko do udziału w zajęciach korekcyjno- kompensacyjnych,
współpracować z nauczycielami uczącymi dziecko,
włączyć się osobiście do systematycznej pracy z dzieckiem w domu,
wspomagać rozwój dziecka (z młodszym dzieckiem, np. rozmawiać,
rysować, uczyć rymowanek i krótkich piosenek, wierszyków, budować z klocków, układać obrazki z puzzli, czytać razem książki; (ze starszym dzieckiem, np. rozmawiać na trudne tematy, zachęcać do rysowania, pisania i również razem z dzieckiem czytać książki),
rozwijać wrodzone talenty i zainteresowania swojego dziecka,
pomagać dziecku w osiąganiu celów,
wspierać dziecko w odnoszeniu sukcesu wykorzystując jego umiejętności,
zdolności, a także pomagać mu prezentować je przed innymi członkami rodziny,
okazywać dziecku zainteresowanie i troskę,
informować dziecko o sprawach, które go dotyczą,

Rodzice nie powinni:

głośno komentować jego trudności, (narzekania ile sprawia problemów),
stwarzać sytuacji rywalizacji wśród rodzeństwa,
wyręczać dziecka,
podsuwać mu gotowych rozwiązań i podpowiedzi,
„etykietować” dziecka- nie powinno się mówić: „dyslektyk”, powinno się mówić: „uczeń z dysleksją” lub „uczeń dyslektyczny”,
traktować dziecka z dysleksją jak chorego, czy leniwego- nie wolno mówić o nim „zdolny leń”,
„mobilizować” dziecka do nauki karą lub groźbą, że otrzyma złe oceny albo krytyką czy kpiną,
straszyć szkołą, nauczycielem np. słowami: „Zobaczysz, nie zdasz, będziesz siedzieć w pierwszej klasie za karę, aż zaczniesz czytać.” „Wszyscy będą się z ciebie śmiać jak usłyszą twoje dukanie.” „Jak nie będziesz ćwiczyć czytania, to za karę pani nie zabierze cię na klasową wycieczkę.”,
deprecjonować starań i aktualnych umiejętności dziecka: „Piszesz jak kura pazurem, na pewno najgorzej w klasie”. Ciągle ci nie wychodzi, bo jesteś leniem.” „Ładnie napisałeś, ale mogłeś lepiej”,
porównywać osiągnięć, postępów dziecka z rodzeństwem i innymi dziećmi z klasy: „Wszyscy już czytają, tylko ty jeszcze nie umiesz.”, „Magda ładniej pisze niż ty.”, „Mogłabyś choć raz tak ładnie narysować jak twój brat.”